درمان اختلالات روانی به همان اندازه مهم و حقیقی است که درمان بیماریهای جسمی. بسیاری از اوقات هم نمیتوان اختلالات جسمی را از اختلالات روانی جدا کرد. طبق آمار رسمی سازمان بهداشت جهانی علت بیش از نیمی از بیماریهای جسمی ناراحتیهای روانی است ، که در مدت طولانی با ایجاد اختلال در کارکرد طبیعی بدن ، مشکلات و دردهای جسمی را بوجود میاورند. طبعا هرنوع فشار روانی را نمیتوان بیماری خواند و کمتر کسی به محض برخورد با بحران روانی فورا به روانشناس رجوع میکند. در مورد رجوع به روانشناس بخاطر درمان بیماریهای روانی نیز مثل اختلالات جسمی ، هر کس مدتی را به مدارا با آن آزردگی میپردازد و هنگامی که فشار آن زیادتر از توان فرد میشود به دنبال کمک از افراد متخصص میرود. برای مثال وقتی کسی سرما میخورد در ابتدای سرما خوردن سعی میکند با استفاده از ویتامینهای لازم ، مصرف نوشیدنیهای گرم و استراحت ، به بهبود خود کمک کند. ولی اگر درعرض دو الی سه روز بهبودی حاصل نشد به پزشک معالج خود رجوع میکند. اولین قدم به سمت بهبودی و تسلط یافتن براختلالات روانی نیز همینطور است. تشخیص اینکه چه زمان مراجعه به روانشناس ضروری میشود به عهده خود فرد است یعنی زمانی که فرد نیاز به کمک تخصصی را احساس میکند به روانشناس مراجعه میکند. این نکته به این معنی است که افرادی به روانشناس مراجعه میکنند که توان تشخیص دارند و میدانند مسئله ای دارند که این مسئله باید حل شود. بطور کلی رواندرمانی شیوه ای است برای کمک به آندسته از افرادی که توان تشخیص و مقابله با آزردگیهای روانی را از دست نداده اند و شیوه ای است برای ایجاد رشد و از بین بردن چیزهایی که رشد فرد را محدود میکند. اکثرا وقتی اختلالات به شکل کهنه در میایند یعنی زمانی که فرد بدون توجه به آنها فقط ( میسوزد و میسازد ) و یا راه حلهایی که اختیار میکند به اندازه کافی موثر نمیافتد ، رفته رفته بحران اولیه شکل مزمن به خود میگیرد و در کنار خود بسیاری از اختلالات دیگر را میسازد که دیگر عنان زندگی را از انسان گرفته و زندگی را تلخ میکنند. یک روانشناس در درجه اول مشاور بهداشت روانی است. ضرورت رجوع به روانشناس آن وقتی است که فرد احساس کند در کاری و یا در حل مشکلی احتیاج به کمک تخصصی دارد. اما روانشناسان تنها به مداوای بیماری نمیپردازند. آیا کسی که بخاطر مشکل تمرکز فرزندش در مدرسه یا بخاطر اختلافات خانوادگیش راههایی را خود آزمایش کرده ولی نتایج مطلوب نگرفته است و یا کسی که در مورد روابطش با کار ، با همکاران ، دوستان و غیره با مشکلاتی روبروست ؛ به کمک متخصص نیاز ندارد؟ طبیعی است که برای همه این امور میتوان به روانشناس مراجعه کرد. به نقل از یک دوست

سلامتی حق مسلم و قطعی شماست.منظور من از سلامتی ، شادابی ، تحرک و سرزندگی است. این حق شماست که هرروز با اطمینان و شادابی از اینکه برای نبرد زندگی کاملا آماده اید ، از خواب برخیزید.خیلی ها فکر میکنند که تندرستی کامل به معنی عدم وجود هرگونه بیماری است. ذهن شما معمار جسم شماست و جسمتان بازتابی از اندیشه هایتان. به تندرستی فکر کنید. اندیشه های شاد داشته باشید.خود را سلامت و سلامتی را حق مسلم خود بدانید.علاوه براینها، با خودتان مهربان باشید.آنچه را که هم اکنون هستید، بپذیرید و به آن عشق بورزید و مطمین باشید که حتی تا همین لحظه هم شما بهترین روشی را که میشناخته اید، برگزیده اید و براساس همان هم زندگی کرده اید.

پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت         
                          شب مانده بود و جرات فردا شدن نداشت
بسیار بود رود درآن بـــرزخ کبود
                           اما دریـــغ ، زهره دریا شدن نداشت
در آن کویر سوخته ، آن خاک بی بهار
                            حتی علف اجـازه زیبـا شدن  نداشت
گم بود در عمیق زمین شـانه بهــار
                             بی تو ولی زمینــه پیدا شدن نداشت
دلها اگر چه صاف ، ولی از هراس سنگ
                              آیینـه بود و میل تماشا شدن  نداشت
چون عقده ای به بغض فرو بود حرف عشق
                              این عقده تا همیشه سر واشدن نداشت
                                                     سلمان هراتی

چه وقت مراجعه به روانشناس ضروری میشود؟
سلامتی
پیش از تو